Ik kan zelf nooit zo goed als de ander vertellen welke processen een ander meemaakt, de ander kan dat beter zelf. In dit blog verteld mijn zusje haar verhaal en wat ik voor haar heb mogen betekenen.

Mijn zusjes verhaal

Hoi ik ben Jasmien. Ik ben nu 24 jaar en op 14 jarige leeftijd kreeg ik de diagnose autisme. Ik kon mij niet concentreren op school, en omdat niemand mij begreep reageerde ik snel geïrriteerd. Ik werd snel boos en kon moeilijk mijn focus behouden. Ik zat toen ook bij de reclassering en had een taakstraf gekregen. Dit omdat ik mijn agressie op een medeleerling had geuit. Op dat moment was ik 17.

Jouw kijk op de wereld 

Nathalie heeft mij geleerd dat iedereen wel zijn punten heeft om aan te werken, maar als je hier je focus op blijft leggen, je alleen het negatieve zult zien en voelen. Jouw kijk op de wereld, jouw eigen waarheid, maakt wat jij ziet en hoe je je voelt bij wat je ervaart.

Ik werd bewust

Ik liep, maar ik realiseerde niet dat alles om me heen met moeite gemaakt is. Ik keek maar ik zag niet dat die ‘gewone’ boom, eigenlijk een prachtig kunstwerk was door de natuur zelf gemaakt. Een boom, heeft water, zon, en een gezonde grond nodig om groot en oud te worden. Een boom die ons uiteindelijk weer zuurstof geeft. Zuurstof, wat wij mensen nodig hebben om te kunnen leven.

Nat heeft mij geleerd rust te vinden

Ik ben mij meer gaan verdiepen in de natuur, door Nathalie kon ik daar mijn rust uit halen. Naarmate het kouder werd, voelde ik steeds meer liefde voor de maan, en wat voor energie die uitstraalt. Nathalie leerde mij omgaan met mijn hyperventilatie. Ik heb hyperventilaties sinds ongeveer mijn zestiende. Als je hier last van hebt kun je in een stressvolle situatie niet meer normaal ademen. Nathalie heeft mij geleerd rustig te blijven. Als ik een aanval voel aankomen helpen de simpele dingen die zij mij heeft geleerd. Simpele dingen zoals je focus brengen naar je ademhaling. Via je neus in en uit via je mond. Door een hand op m’n buik te leggen voel ik de ademstroom en word ik rustiger. Niks ingewikkelds, juist dat maakt het zo fijn.

Ik ben nooit van de yoga geweest

Een tijd vond ik het lastig om in slaap te vallen. Nathalie heeft mij een simpele oefening geleerd die ik kan toepassen om tot innerlijke rust te komen als ik weer eens te druk ben in mijn hoofd om te kunnen slapen door op een ontspannen manier te focussen op mijn lichaam. Dit heeft me geholpen om een manier te vinden niet in gedachtes weg te dwalen wanneer ik rust zoek voor mijn lichaam en geest. Een goeie nachtrust kan zoveel goeds doen. Ik ben nooit van de yoga geweest, en daarom wist Nathalie mij op andere manieren dingen aan te leren en te leren begrijpen waardoor ik geen yoga nodig had om tot rust te komen, maar waardoor ik in het dagelijks leven de controle over mezelf had.

Er ging een last van m’n schouder

Ik raak zwanger, en ik heb een fijne zwangerschap. Maar kan een bevalling ooit fijn zijn? Mijn moeder, de vader van mijn kind, mijn oma en Nathalie waren aanwezig
bij mijn bevalling en natuurlijk de kraamzorg. De ruimte was druk voor mijn gevoel en er was weinig zuurstof te vinden. Mijn moeder keek me vol medeleven en pijn
aan en ik kon mijn rust maar niet vinden in mijn ademhaling. Zodra de weeën om de minuut komen is het lastig nog een goeie hap te nemen. Toen Nathalie binnenkwam weet ik niet wat er gebeurde, maar ik voelde me vertrouwt. Er ging
een last van me schouders waarvan ik niet wist dat die er was. Een rust wist zich zijn weg te vinden, de rust die ik dacht kwijt te zijn.

Wat deed ze nou eigenlijk?

Nathalie zat naast me en bleef heel rustig, dit straalde ze over naar mij. Haar energie was zo goed dat ik er niet omheen kon. Ze luisterde naar me, en masseerde mijn rug. Of eigenlijk, drukte ze precies op de goeie plek. Met platte hand. Dit zorgde ervoor dat zoveel pijn mijn lichaam verlaatte. Tijdens het bevallen keek ik dan ook naar Nathalie, en zij keek weer naar het kindje
dat op de wereld kwam. Maar de rust in haar gezicht, de manier hoe ze bij me zat en mij vasthield bij m’n been, het voelde acceptabel zelfs tijdens een bevalling. Ik denk dat ik zonder haar, de bevalling als een stuk zwaarder had
ervaren. Alleen al omdat ik wist dat als ik me rust kwijt was, zij hem weer zou vinden. Dat idee, alleen al, gaf zoveel rust.

Ik weet dat ik autisme heb

Na de bevalling had ik geduld, en een tevreden baby. De zomer kwam, en we genieten van de natuur. Veel in het gras zitten en onder mooie grote bomen zitten die ons schaduw gaven. Dat terwijl ik eerst totaal geen rust kon vinden. Ik weet dat ik autisme heb, maar ik voel nu dat ik ermee kan werken. Er is wel iets dat ik kan doen, en dat is rust vinden in alles om mij heen. Ik maak dan wel veel prikkels mee, maar ik doe er nu ook iets positiefs mee. Ik realiseer mij die prikkels bewust en geniet ervan. Zoals de vogels om mij heen en wat voor een mooi geluid de
wind eigenlijk kan maken.

Ik veranderde

Ik veranderde mijn wereld van een sombere drukke oppervlakkige wereld naar genieten van alle kleine simpele dingen, de dingen waarbij je gewent bent dat
ze er zijn en eigenlijk niet zonder kunt. Lucht die ik inadem, grond waar ik op mag lopen, familiebanden die sterk zijn en vriendschappen die niet te vervangen zijn, eten met volle intentie proeven en muziek bewust beluisteren en horen tot
in de diepste betekenis.

In dit blog verteld mijn zusje haar ervaringen doordat ik haar hielp de dingen anders te zien. Het heeft haar geholpen anders in het leven te staan. Soms heb je net een andere kijk nodig.

Wil je ook inzichten? Download de gratis audiotraining ‘Wat niemand je vertelt over rust’ en leer in 45 minuten hoe ook jij meer rust vindt.

Gratis

audiotraining